رکود تورمی (Stagflation) چیست و چه تأثیری بر بازار ارزهای دیجیتال دارد؟

شهریار قلی پور

رکود تورمی (Stagflation) پدیده نسبتاً نادری است که ممکن است همراه با رکود اقتصادی پدیدار شود. رکود تورمی در تضاد با تورمی است که در کنار رشد اقتصادی رخ می‌دهد. ترکیب رکود اقتصادی و تورم باعث به‌وجود آمدن رکود تورمی می‌شود. یعنی قیمت‌ها همراه با رشد اقتصادی افزایش ‌می‌یابد.
در این مطلب قصد داریم مفهوم Stagflation را بررسی کنیم و ببینیم این پدیده چه تاثیری بر بازار ارزهای دیجیتال خواهد داشت؟ تا پایان مطلب همراه ما باشید.

رکود تورمی (Stagflation) چیست؟

رکود اقتصادی زمانی رخ می‌دهد که اقتصاد به اندازه کافی سریع رشد نمی‌کند تا نیازهای مردم را برآورده کند. رکود تورمی زمانی است که اقتصاد رشد نمی‌کند و تورم نیز بالا است. رکود تورمی را می‌توان یک تناقض در نظر گرفت زیرا این دو (رکود و تورم) معمولاً هم‌زمان نمی‌شوند.

در دوران رکود تورمی، رشد اقتصادی آن‌قدر کند است که بیکاری افزایش می‌یابد. در همین حال، قیمت‌ها همچنان افزایش می‌یابد که گویی شرکت‌ها هر چیزی را که می‌توانند تولید کنند، می‌فروشند. تقاضای کمتری برای کالاها و خدمات وجود دارد که ممکن است منجر به بیکاری حتی بیشتر شود.

در اقتصادی با نرخ تورم بالا، افراد نمی‌دانند در آینده چقدر سرمایه می‌توانند خرج کنند. تورم برنامه‌ریزی و سرمایه‌گذاری در زمان حال را سخت می‌کند زیرا هیچ‌کس نمی‌داند پس از مدت زمانی مشخص درآمدش چقدر خواهد بود. این باعث عدم اطمینان بیشتر و رشد کندتر می‌شود. بنابراین رکود تورمی (Stagflation) ترکیبی از دو کلمه رکود اقتصادی و تورم است.

بیشتربخوانید: هوش مصنوعی مولد آینده اقتصاد دیجیتال را تعیین خواهد کرد

یکی از بهترین نمونه‌های رکود تورمی در دهه ۱۹۷۰ بود، زمانی که چندین اقتصاد توسعه‌یافته رشد اقتصادی کند، بیکاری بالا و تورم فزاینده را به دلیل کمبود سوخت جهانی تجربه کردند. رکود تورمی نیز ممکن است به دلیل سیاست‌های پولی یا مالی رخ دهد، مانند زمانی که ایالات متحده دلار خود را از استاندارد طلا در دوره مذکور جدا کرد.

چه عواملی باعث رکود تورمی می‌شود؟

رکود تورمی (stagflation) می‌تواند ناشی از افزایش هزینه‌های زندگی باشد که از تقاضای مصرف‌کننده یا سطح تولید پیشی می‌گیرد یا کاهش تولید ناخالص داخلی که زمانی رخ می‌دهد که دولت تدابیر ریاضتی را اعمال کند. چندین دلیل دیگر برای Stagflation وجود دارد، از جمله شوک‌های عرضه و شکست سیاست پولی.

هنگام شوک عرضه، قیمت کالا‌ها بدون تغییر میزان تقاضا در بازار یا موجودی شرکت‌ها افزایش می‌یابد. این شوک‌ها می‌توانند به دلیل عمل انسان‌ها ایجاد شوند. به عنوان مثال، تقابل بین دولت‌ها ممکن است قیمت نفت یا سایر مواد اولیه را در فرآیند تولید افزایش دهد که منجر به تورم ناشی از افزایش هزینه یا Cost-pull inflation می‌شود که تورم ناشی از افزایش هزینه‌ها در نتیجه افزایش دستمزدها و مواد خام است.

شوک عرضه همچنین می‌تواند با افزایش قیمت‌ها به دلیل بلایای طبیعی ایجاد شود که منجر به افزایش قیمت‌ها می‌شود. به عبارت ساده‌تر، تغییر در فرآیند تولید منجر به کاهش عرضه کالا یا خدمات می‌شود که منجر به تورم ناشی از افزایش تقاضا demand-pull inflation می‌شود، نوعی تورم خاص که ناشی از کمبود عرضه است.

خطاهای سیاست پولی به نحوه مدیریت عرضه پول کشور توسط بانک‌های مرکزی اشاره دارد. فرض کنید آنها به دلیل نرخ بهره پایین، پول زیادی را برای وام دادن تخصیص می‌دهند. در این صورت، نرخ بهره کاهش می‌یابد و باعث فشار تورمی بر دستمزد و قیمت مصرف‌کنندگان می‌شود. با این حال، با نرخ‌ بهره بسیار بالا، کاهش فعالیت اقتصادی نیز ممکن است منجر به رکود تورمی ‌شود.

بیشتربخوانید: برچسب سفید برای نئوبانک‌ها: راهکاری سریع برای راه اندازی محصولات بانکی دیجیتال

رکود تورمی چگونه بر بازارهای ارزهای دیجیتال تأثیر می‌گذارد؟

مدت زیادی نیست که ارزهای دیجیتال متولد شدند. از این رو، هنوز اطلاعات زیادی در مورد اینکه آیا ارز دیجیتال سرمایه‌گذاری خوبی در طول رکود تورمی است و اینکه رکود تورمی به طور کلی برای بازارها خوب است یا بد، وجود ندارد.

برای درک اینکه آیا سرمایه‌گذاری در ارزهای دیجیتال در طول رکود تورمی (Stagflation) جواب می‌دهد یا خیر، بهتر است بررسی کنیم که بازارهای مرسوم در طول تورم یا رکود تورمی چگونه رفتار می‌کنند و چرا. Stagflation به طور طبیعی برای بازارهای سنتی بد است و از آنجایی که بازار ارزهای دیجیتال همبستگی بالایی با شاخص‌های عمومی (بورس) دارند، احساسات منفی سرمایه‌گذاران می‌تواند به ارزهای دیجیتال که دارایی‌های دیجیتالی هستند که با الگوریتم‌های رمزنگاری مدیریت می‌شوند، نیز سرایت کند.

به طور کلی، سرمایه‌گذاران بازارهای سنتی، ممکن است نسبت به سرمایه‌گذارانی که در ارزهای دیجیتال سرمایه‌گذاری می‌کنند، تمایل بیشتری به ریسک کردن و دور زدن عدم قطعیت اقتصادی داشته باشند. بنابراین ممکن است در طول Stagflation تقاضای کمتری برای ارزهای دیجیتال نسبت به شرایط عادی وجود داشته باشد.

رکود تورمی همچنین ممکن است به بازارهای ارزهای دیجیتال صدمه بزند زیرا باعث می‌شود سرمایه‌گذاران خرد کمتری به خرید دارایی‌های دیجیتال علاقه‌مند شوند. به هر حال، تورم بالا به طور مستقیم بر میزان پولی که مردم برای خرید ارزهای دیجیتال دارند، تأثیر می‌گذارد.

با این حال، یک فرد بسته به استراتژی سرمایه‌گذاری در ارزهای دیجیتال، ممکن است سرمایه‌گذاری در این دارایی‌ها را نسبت به ابزارهای مالی سنتی ترجیح دهد. ارزهای دیجیتال بر روی یک بلاک چین اجرا می‌شوند و مانند ارزهای فیات به سیاست پولی کشور خاصی وابسته نیستند. هنگامی که تورم در یک کشور بالا می‌رود اما در کشور دیگر افزایش نمی‌یابد، سرمایه‌گذاران همچنان می‌توانند از سود حاصل از سرمایه‌گذاری در ارزهای دیجیتال بهره ببرند، حتی اگر ارزش ارز ملی آنها به دلیل فشارهای تورمی کاهش پیدا کند.

سرمایه‌گذاران اغلب به دنبال راهی برای محافظت از ثروت خود در برابر رکود تورمی (Stagflation) هستند، به ویژه در کشورهایی مانند ونزوئلا یا آرژانتین که در آن ابرتورم رخ می‌دهد. ابر تورم زمانی است که قیمت کالاها و خدمات حیاتی در یک اقتصاد به‌طور افسارگسیخته افزایش می‌یابد و غیر قابل کنترل است. در اینجا سرمایه‌گذاری‌ در ارزهای دیجیتال در طول رکود تورمی بسیار مثمر ثمر است، زیرا یک وسیله پرداخت جایگزین را فراهم می‌کنند و از سرمایه شما در برابر ابرتورم محافظت می‌کنند. مردن می‌توانند با تبدیل برخی از سرمایه خود به بیت کوین (BTC) از ابرتورم فرار کنند.

بیشتربخوانید: بلاک‌چین و هوش مصنوعی مولد: تیم رویایی فناوری

رکود تورمی برای بیت کوین به چه معناست؟

زمانی که رکود تورمی برقرار است، بیت کوین را می‌توان یک محافظ در برابر تورم و هم‌زمان یک دارایی پرریسک در نظر گرفت که قیمت آن ممکن است در طول کاهش رشد اقتصادی کاهش یابد.

بیت کوین را می‌توان مشابه طلا دید که به طور مرسوم به عنوان محافظی در برابر تورم عمل می‌کند. در واقع، بیت کوین به طور طبیعی می‌تواند یک محافظ فوق‌العاده در برابر تورم باشد. اولاً، بیت کوین یک وسیله پرداخت غیرمتمرکز جهانی است که خارج از کنترل مقامات مرکزی است. دولت‌ها هیچ کنترلی بر آن ندارند و این امر باعث می‌شود که تقریباً از فساد بالقوه و سیاست‌های پولی مصون باشد.

علاوه بر این، بیت کوین یک دارایی کمیاب است، زیرا حداکثر بیست و یک میلیون BTC می‌تواند وارد گردش شود و از آنجایی که تعداد بیت کوین‌هایی که وارد گردش می‌شوند تقریباً هر چهار سال به نصف می‌رسد، یک دارایی ضد تورمی است و ارزش آن بالا می‌رود. به دلیل این کمیابی و محدود بودن، به آن طلای دیجیتال یا «ذخیره ارزش» (ذخیره ثروت) نیز می‌گویند.

به طور کلی، ارزش سرمایه‌گذاری‌های پرریسک با افزایش نرخ بهره کاهش می‌یابد. از آنجایی که همبستگی قابل توجهی بین بازار ارز دیجیتال و بازارهای بورس ایجاد شده، سرمایه‌گذاری در بیت کوین خیلی به این بستگی دارد که آیا بیت کوین می‌تواند همبستگی خود را با بازارهای مالی قطع کند و اینکه چه زمانی؟ این فرآیند احتمالاً زمان بر خواهد بود، به خصوص با توجه به پذیرش بیت کوین توسط شرکت‌ها و سازمان‌ها.

رکود تورمی (stagflation) می‌تواند کاتالیزوری برای پذیرش بیت کوین و ارزهای دیجیتال باشد. این اتفاق زمانی رخ خواهد داد که معلوم شود سیستم وامی که بنا کرده‌ایم ناپایدار است. هنگامی که بیت کوین به عنوان یک جایگزین یا محافظ در برابر یک سیستم مالی شکست خورده شناخته شود، پذیرش آن می‌تواند در هر زمان نامعلومی افزایش یابد. زمانی که اعتماد عمومی به بیت کوین از اعتماد به سیستم اقتصادی فعلی فراتر رود، نقطه عطف بزرگ رخ خواهد داد.

بیشتربخوانید: ۷ نشانه که مدیران فناوری اطلاعات (CIO) در مسیر تحول دیجیتال نیستند

چگونه با رکود تورمی مبارزه کنیم؟

برای مبارزه با Stagflation، دولت می‌تواند سیاست‌های پولی، مالی و سایر سیاست‌های رشد اقتصادی را اعمال کند. رمز ارزها نیز می‌توانند به خودی خود یک ابزار باشند.

اولین ابزار سیاست مالی (Fiscal policy) است. با اتخاذ یک سیاست مالی انبساطی، می‌توان مخارج دولت را افزایش یا مالیات‌ها را کاهش داد تا تقاضای کلی و رشد اقتصادی افزایش پیدا کند. دولت می‌تواند مخارج را کاهش دهد تا به کاهش تقاضا برای کالاها و خدمات کمک کند، امری که می‌تواند به کاهش تورم منتهی شود.

ابزار دوم، سیاست پولی (Monetary policy) است که به معنی دست‌کاری نرخ بهره برای تحریک اقتصاد است. بانک‌های مرکزی از سیاست نرخ بهره پایین برای کاهش هزینه استقراض پول استفاده می‌کنند. سیاست تنظیم نرخ بهره (Interest policy) همچنین می‌تواند مقدار پول در گردش را کاهش دهد تا عرضه پول را کاهش دهد و در نتیجه به رشد اقتصادی در طول زمان کمک کند.

ابزار سوم تلاش برای کاهش بیکاری از طریق سیاست‌های فعال بازار کار است. با این حال، در اینجا خطر تورم داخلی (Built-in inflation) وجود دارد که به تقاضا برای افزایش دستمزد در بازارهای کار برای پاسخگویی به هزینه‌های رو به افزایش زندگی اشاره دارد. این اغلب منجر به افزایش قیمت کالاها و خدمات توسط مشاغل برای جبران افزایش هزینه‌های دستمزد می‌شود.

در صورت شکست این اقدامات، گزینه‌های دیگر شامل افزایش تعرفه‌ها یا کاهش ارزش پول داخلی برای رقابتی کردن صادرات در بازارهای خارجی است. فروش اوراق قرضه یا سایر ابزارهای مالی می‌تواند با خارج کردن آن مقدار از گردش، عرضه پول را کاهش دهد.

رمزارزها همچنین می‌توانند مستقیماً به مبارزه با رکود تورمی (Stagflation) کمک کنند و به مردم در سراسر جهان اجازه می‌دهند در تجارت جهانی بدون نیاز به مراجعه به بانک یا مؤسسه دیگری مشارکت کنند. افزایش دسترسی مردم به بازارهای بین‌المللی می‌تواند به بهبود شرایط اقتصادی جهانی کمک کند و به طور کلی منجر به رشد پایدارتر شود.

بیشتربخوانید: فناوری بانکداری یکپارچه(integrated bank ): آنچه کسب‌وکارها باید بدانند

سوالات متداول

رکود تورمی چیست؟

ترکیب رکود اقتصادی و تورم باعث به‌وجود آمدن رکود تورمی (Stagflation) می‌شود. یعنی قیمت‌ها همراه با رشد اقتصادی افزایش ‌می‌یابد. رکود تورمی نوعی تناقض است زیرا این دو (رکود و تورم) معمولاً هم‌زمان نمی‌شوند.

رکود تورمی چه تاثیری بر بازار ارزهای دیجیتال دارد؟

رکود تورمی ممکن است به بازار ارزهای دیجیتال صدمه بزند زیرا باعث می‌شود سرمایه‌گذاران خرد کمتری به خرید دارایی‌های دیجیتال علاقه‌مند شوند. از سوی دیگر می‌تواند کاتالیزوری برای پذیرش بیت کوین و ارزهای دیجیتال باشد. این اتفاق زمانی رخ خواهد داد که معلوم شود سیستم سنتی که بنا شده، ناپایدار است.

منبع: فکت کوینز

بیشتربخوانید: استفاده از فناوری‌های هوش مصنوعی برای مدیریت دارایی آینده