اکسل ون تروتسنبورگ؛ مدیر عامل ارشد سیاست توسعه و مشارکت در بانک جهانی
ما باید بدانیم کدام کشورها پیشگامان روندهای دیجیتال هستند و از کشورهایی که در عصر دیجیتال امروز عقب مانده‌اند، حمایت کنیم.
فناوری‌های دیجیتال با متحول کردن اقتصادها، ایجاد مشاغل و بهبود زندگی آسیب‌پذیرترین و دورافتاده‌ترین جوامع، عصر جدیدی را در توسعه آغاز کرده‌اند. این فناوری‌ها نحوه‌ی ارتباط، تجارت و تعامل ما با محیط زیست را به طور چشمگیری تغییر داده‌اند. جامعه‌ی جهانی فرصت بی‌سابقه‌ای برای کمک به کشورهای در حال توسعه جهت بهره‌مندی از مزایای دیجیتالی شدن، در عین حال کاهش خطرات و اطمینان از اینکه با همکاری هم، از طریق سرمایه‌گذاری‌های شتابزده و اصلاحات سیاستی، می‌توانیم شکاف دیجیتال را برطرف کنیم.
پذیرش دیجیتالی شدن دیگر یک انتخاب نیست، بلکه یک ضرورت است. خدمات حیاتی که از توسعه حمایت می‌کنند – مانند بیمارستان‌ها، مدارس، زیرساخت‌های انرژی و کشاورزی – همگی بر بستر اتصال و داده اجرا می‌شوند. متأسفانه، بدون دسترسی به اینترنت و مهارت‌های لازم برای استفاده‌ی مؤثر از فناوری‌های دیجیتال، بسیاری از افراد عملاً از دنیای مدرن محروم هستند. عصر دیجیتال جدیدی که برای همه قابل دسترس باشد، توانایی ایجاد جهانی فراگیرتر، انعطاف‌پذیرتر و پایدارتر برای نسل‌های آینده را دارد.
داده‌ها انکارناپذیر هستند. هنگامی که اینترنت پرسرعت در دسترس قرار می‌گیرد، احتمال اشتغال افراد ۱۳ درصد افزایش می‌یابد و کسب‌وکارها می‌توانند صادرات خود را تقریباً چهار برابر کنند. پوشش گسترده‌تر اینترنت همچنین منجر به کاهش فقر شدید می‌شود. در سنگال و نیجریه، پوشش شبکه‌ی ۳G به ترتیب با کاهش ۱۰ درصدی و ۴.۳ درصدی فقر شدید مرتبط بوده است. همزمان، تحلیل و تصمیم‌گیری مبتنی بر داده، فروش شرکت‌های کوچک و متوسط را افزایش می‌دهد. فناوری‌های دیجیتال همچنین برای کره‌ی زمین مزایایی به همراه دارند – با پتانسیل کاهش آلایندگی تا ۲۰ درصد تا سال ۲۰۵۰ در سه بخش با بالاترین میزان انتشار – انرژی، مواد و حمل‌ونقل.
با وجود این چشم‌انداز جهانی، پیشرفت دیجیتال ناموزون بوده و شکاف بین «دارندگان» و «ندارندگان» فناوری دیجیتال را تشدید کرده است. یک‌سوم از جمعیت جهان همچنان آفلاین هستند، که تضادی آشکار با ۹۰ درصد آنلاین بودن در کشورهای با درآمد بالا دارد. در حالی که کسب‌وکارها در کشورهای پیشرفته هوش مصنوعی را در محصولات و خدمات خود ادغام می‌کنند، کمتر از نیمی از کسب‌وکارها در بسیاری از کشورهای در حال توسعه حتی اتصال اولیه‌ی اینترنت را دارند. و حتی در صورت داشتن دسترسی به اینترنت، اغلب کند است. سرعت پهنای باند در کشورهای ثروتمند پنج تا ده برابر سریعتر از کشورهای کم‌درآمد است. این شکاف‌ها در سرعت اینترنت، ترافیک داده و استفاده دیجیتال، پیشرفت‌های دیجیتالی را برای افراد و شرکت‌ها در کشورهای با درآمد کم و متوسط محدود می‌کند.
شکاف دیجیتال در بخش تولید حتی عمیق‌تر است
در حالی که بخش دیجیتال تقریباً دو برابر سریعتر از اقتصاد جهانی در حال رشد است و ده‌ها میلیون شغل جدید ایجاد می‌کند، بیش از نیمی از ارزش ایجاد شده تنها توسط دو کشور پیشرو به دست می‌آید. استفاده از محصولات و خدمات دیجیتال به عنوان ورودی‌های تولید در دو دهه‌ی گذشته در کشورهای با درآمد بالا و متوسط بالا دو برابر شده است، اما در کشورهای با درآمد پایین به سختی افزایش یافته است.
ما باید بدانیم کدام کشورها پیشگامان روندهای دیجیتال هستند و از کشورهایی که در عصر دیجیتال امروز عقب مانده‌اند، حمایت کنیم.
گزارش جدید بانک جهانی با عنوان «پیشرفت و روندهای دیجیتال ۲۰۲۳» که هفته آینده منتشر می‌شود، به بررسی پیشرفت جهانی دیجیتالی شدن، جزئیات فناوری‌های نوظهور و روندهای بازار و برجسته کردن تغییر سیاست‌ها و debates می‌پردازد، با تمرکز بر کشورهای در حال توسعه.
این گزارش همچنین به دو روند نوظهور واضح اشاره می‌کند که آینده دیجیتال ما را بازسازی می‌کند: اهمیت زیرساخت‌های عمومی دیجیتال و ظهور تحول‌آفرین هوش مصنوعی.
ما همچنین باید برای مدیریت ریسک‌های جدید دیجیتالی شدن آماده شویم. اتوماسیون شتابزده می‌تواند باعث جابجایی کارگران شود. رسانه‌های اجتماعی و الگوریتم‌ها می‌توانند اطلاعات نادرست را منتشر کنند. هر دستگاه و سیستم متصل به اینترنت جدید، آسیب‌پذیری‌های جدید امنیت سایبری را ایجاد می‌کند. و دیجیتالی شدن سریع باعث افزایش مصرف برق و انتشار گازهای گلخانه‌ای می‌شود.
بنابراین، کشورهای در حال توسعه چگونه می‌توانند موقعیت بهتری برای بهره‌مندی از مزایای دیجیتالی شدن در عین حال کاهش خطرات و اطمینان از عقب نماندن به دست آورند؟
تمرکز بر اصول اولیه و حس فوریت کلیدی است.
تسریع سرمایه‌گذاری در اتصال پرسرعت و مراکز داده برای تقویت اقتصاد دیجیتال ضروری است. آفریقا نمی‌تواند در عصر هوش مصنوعی با تنها ۲ درصد از ظرفیت مراکز داده‌ی جهان برای ۱۷ درصد از جمعیت جهان، پیشرفت کند. اما زیرساخت به تنهایی کافی نیست – دسترسی به اینترنت و دستگاه‌های دیجیتال باید برای همه مقرون به صرفه باشد. همچنین، مردم باید به مهارت‌های دیجیتالی لازم برای استفاده‌ی مولد و ایمن از فناوری‌های دیجیتال، دسترسی به خدمات و بهبود معیشت خود مجهز شوند.
این وضعیت با آنلاین شدن افراد بیشتر در هر سال در حال بهبود است، اما پیشرفت بسیار کند است.
اکنون زمان آن است که رهبران خلاقانه فکر کنند و جسورانه عمل کنند تا گلوگاه‌های سرسخت سیاستی را برطرف کنند و بر روال عادی غلبه کنند تا سرمایه‌گذاری و نوآوری دیجیتال را باز کنند. دسترسی دیجیتال باید به عنوان یک ضرورت برای هر شهروند تلقی شود، نه یک تجمل برای عده‌ای خاص. رهبران نمی‌توانند از نگاه فراتر از مرزهای خود هراس داشته باشند، با یکپارچه‌سازی با بازارهای دیجیتال منطقه‌ای و جهانی برای کمک به ایجاد اقتصادهای مقیاس‌دار مورد نیاز برای جذب سرمایه‌گذاری بیشتر در بخش دیجیتال و ایجاد فرصت‌های رشد جدید برای صادرات خدمات دیجیتال. اکنون همچنین زمان آن است که شرکای توسعه، از جمله بانک جهانی، تمرکز خود را بر بخش دیجیتال افزایش دهند و با افزایش تأمین مالی و حمایت از دانش، به کشورها کمک کنند تا از این فرصت استفاده کرده و با خطرات آن مقابله کنند.
تحول دیجیتال جهانی با سرعت برق‌آسا در حال حرکت است. شکاف دیجیتال افراد و مشاغل زیادی را از فرصت‌های تحول‌آفرین برای دسترسی به خدمات، ایجاد ارزش و کاهش انتشار محروم می‌کند. زمان آن فرا رسیده است که جامعه‌ی جهانی با هم همکاری کنند تا مسیر توسعه‌ای جدیدی را برای آماده شدن برای اختلالات دیجیتال رو به افزایش که همه‌ی کشورها در دهه‌های آینده با آن روبرو خواهند شد، ترسیم کنند.
منبع: بانک جهانی
- ترجمه در رسانه اقتصاد دیجیتال
۲ دیدگاه ها