با افزایش محبوبیت متاورس، صنعت مد دیجیتالی درحال تبدیل به یک امپراطوری متشکل از برندهای بزرگ لوکس و مشتریان خاص خود است.
«کَت تیلور کَتیتِی» از دنیای مد دیجیتال در سال ۲۰۱۷ رونمایی کرد، گرچه در سال ۲۰۲۰ بود که به‌صورت گسترده در مورد آن صحبت شد. همه‌چیز از پنج سال پیش شروع شد که «کَت» اولین پست اینستاگرامی خود را با کَپشن «پوشاک مجازی» گذاشت.
پس از آن شرکت‌های همچون “Adidas”، “Off-White”، “Vetements” و “Balenciaga” به این جنبش روی آوردند. پیش از رسانهای شدن مد دیجیتال بود که این برندها علاقه خود را در این زمینه نشان داده بودند. شایان ذکر است که این‌ها همه قبل از پاندمی کرونا و خانه‌نشین شدن مردم بود، که یعنی نیازی به پوشاک دیجیتال حس نمی‌شد. با این حال، این اتفاق افتاد و دیجیتالی‌شدن دنیای مد آینده را در عرصه مجازی پیش‌بینی کرده بود.
جهت مشاهده ودانلود ماهنامه ” اقتصاد دیجیتال” اینجا کلیک نمایید.
البته که اکثر ما تجربه پوشاک مجازی را در بازی‌های کامپیوتری قبل از معرفی آن توسط «کَتیتِی» داشتیم، اما با دنیای مد فاصله زیادی داشت. به‌قول معروف، دندان اسب پیشکش را نباید شمرد. در بازی “Sims” شلوار و پیراهن‌های زیادی بود و در بازی‌های جنگی هم انواع زره‌ها را امتحان می‌کردیم. اما هیچ‌کس حتی تصورش را هم نمی‌کرد که در آینده‌ای نزدیک بتوانیم کفش‌های کتانی برند را در اپلیکیشن‌های مخصوص آن بپوشیم یا حتی از طریق آن‌ها کسب درآمد کنیم؛ کاری که در ماه مارس ۲۰۲۱ (اسفند ۱۳۹۹) از طریق همکاری بین برند گوچی و یک کمپانی اهل بلاروس به‌نام “Wanna” انجام شد. اولین کفش‌های کتانی مجازی را در اپلیکیشن گوچی با قیمت ۱۲.۹۹ دلار می‌شد خرید یا امتحان کرد و کفش‌های “Wanna” را همراه با دیگر اکسسوری‌ها به قیمت ۹ دلار می‌توانستیم بخریم (درواقع عکسی از آن‌ها را داشته باشیم).
و البته سوال‌های پیرامون آن‌ها هم منطقی بود: چرا کسی باید این‌ها را بخرد؟ اصلاً به چه دردی می‌خورند؟ با آن‌ها می‌توان چه‌کار کرد؟ طرفداران مد دیجیتال عقیده دارند که با این‌کار می‌توان به حفظ محیط زیست کمک کرد. طبق گفته برخی از مردم: برای یک عکس در اینستاگرام نیازی به خرید یک شئ واقعی نیست. بسیار خب، اما بعد از آن چه؟ چند درصد از مردم دائماً چیزهای دیجیتالی برای پست در شبکه‌های اجتماعی می‌خرند؟ آیا صرفاً برای سرگرمی است؟ آیا همیشه قرار است همین‌طور بماند؟
در اینجا چندین سناریو احتمالی وجود دارد. اولین و واقعی‌ترین آن‌ها، اتاق‌های پُرو لباس دیجیتالی است. برای این‌که بدانید پوشاک مدنظرتان در تنتان چگونه است، نیازی به ترک خانه نیست. جذب مشتری از این طریق حرکت هوشمندانه‌ای خواهد بود و برخی فروشگاه‌ها در تلاش‌اند تا این قابلیت را اجرایی کنند. البته که در این مرحله از کار، همه‌چیز مشکلات خود را هم دارد. مردم کماکان سرشان گرم این چیزها است و این ویژگی به‌طور قطع باعث جذب مشتری می‌شود. در حالت کلی، این به کاربران واقعی در مورد صنعت مد دیجیتال یک نگرش اولیه می‌دهد. در حال حاضر برای آن‌ها حکم یک بازی را دارد، اما برای برندها فرصتی برای بازاریابی است.
مُد دیجیتال و صنعت بازی‌های کامپیوتری
در قدم بعدی، جایی که قابلیت استفاده از مد دیجیتال را داریم بازی‌های کامپیوتری هستند. مثلا، با همکاری اختصاصی “Balenciaga” و بازی “Fortnite” خرید یک پوسته الهام‌گرفته شده از “Balenciaga” در بازی، به شما فرصت خرید پوشاکی را در دنیای واقعی می‌دهد.
هم کاراکتر شما در بازی و هم خودتان یک دست لباس خریداری کرده‌اید، یک حرکت خلاقانه که گیمر‌ها می‌توانند انجام دهند. بازی “Fortnite” از خرید‌های درون بازی درآمد بالایی داشته و کاربران آن بیش از یک میلیارد دلار صرف خرید برای کاراکترهای خود کرده‌اند.
اما در اینجا مسئله تعامل مشترک به‌وجود می‌آید: پوسته خریداری‌شده در یک بازی، در بازی دیگری قابل استفاده نیست. شما یک دست لباس کامل برای کاراکتر خود خریداری کرده، اما در شبکه‌های اجتماعی عکس آن را نخواهید داشت. مانند این مسئله، پوسته “Moschino” در بازی “Sims” و “Gucci” در بازی “Tennis Clash” همین مشکل را داشتند.
در سال ۲۰۲۱، “Balenciaga” مجموعه‌ای در قالب بازی‌ها ارائه داد که تمام کاراکترها با آخرین کلکسیون پوشاک آن ظاهر شدند. با این کار، زیبایی‌های سایبری به مد در دنیای واقعی وارد شدند: چیزهایی که قبلا فقط در بازی‌ها وجود داشت، حالا در دنیای واقعی می‌تواند آن‌ها را پوشید.
از جایی که «مارک زاکربرگ» از ایجاد یک متاورس یا ابردنیا رونمایی کرد، به‌نظر می‌رسد که واقعیت دیجیتالی و مجازی در حال تبدیل شدن به یک مفهوم عادی و طبیعی است، یا حتی تعریف جدیدی از عادی خواهد بود.
به‌طور ساده می‌توان این‌گونه گفت که علاوه بر دنیای واقعی، نیاز داریم تا در دنیای مجازی هم خانه بسازیم و لباس بپوشیم: شاید قرار است دوستانمان را ببینیم، کلاس درسی یا یک قرار تجاری داشته باشیم. طی یکی از همین قرارهای تجاری، «دِمنا واسالیا» مدیر هنری “Balenciaga” مصاحبه‌ای از طریق واقعیت مجازی انجام داده است.
بنابراین، ما باید جدای از مد دیجیتال به فکر طراحی دیجیتال هم باشیم، یعنی نقاشی‌ها در قالب “NFT” بدون درنظر گرفتن کارایی آن‌ها، قرار است روی دیوارهای مجازی گذاشته شوند.
امپراطوری مد دیجیتال
در مدت خیلی کوتاهی، بازار مد دیجیتال تبدیل به امپراطوری عظیمی شد که هنوز درک آن برای خیلی از کاربران دشوار است. روسای شرکت‌های تجاری ایده‌های زیادی در مورد بقا، محافظت از کره زمین و طراحی‌های غیرعادی دارند که هیچ‌گاه قابل اجرا نبوده چون صرفا برای تولید غیرواقعی بوده‌اند.
برندها از استفاده از دنیای مد دیجیتال خیلی راضی بوده چون برای آن‌ها موقعیت خاصی به‌وجود آورده، اما در حقیقت آن‌طور که به‌نظر می‌رسد مانند دنیای واقعی کاربرد و زیبایی ندارد. برای مثال، در دوره پاندمی یک برند روسی به‌نام “Alexander Terekhov” جشنواره‌ای به‌راه انداخت که در آن پوشاک زنانه را با قیمت پنجاه دلار روی عکس قرار می‌داد. طبق نظرات شرکت‌کنندگان، شمار زیادی از معایب و مشکلات در روند کار وجود داشت؛ موعدهای انجام کار همه عقب افتادند چون عکس‌ها متناسب با لباس‌ها نبود و به‌درستی روی تن مشتری قرار نمی‌گرفت. اما این برند پوشش رسانهای مورد نظر خود را به‌دست آورد.
از این رو، مد دیجیتال ابزاری برای ارتقای برند یا روشی برای کسب درآمد استارت‌آپ‌ها و طراحان دیجیتالی است. در ماه‌های آینده، تمام رازهای این بازار جدید آشکار شده و افراد می‌توانند برند خود را وارد دنیای مُد برتر کنند. اما کسی از آینده خبر ندارد. آیا شما برای برندهای معروف فعلی طراحی می‌کنید یا برای خودتان؟ آیا آن‌ها واقعا لباس‌های طراحی‌شده شما را در متاورس می‌پوشند یا از عکس‌های آماده پنجاه دلاری استفاده می‌کنند؟
آیا دنیای مد در متاورس به‌صورت گسترده اجرا می‌شود و چگونه برندها خود را با آن تطبیق می‌دهند؟ آیا فروشگاه‌های متا خواهیم داشت یا همه لباس‌ها با یک کلیک نمایش داده می‌شوند؟ داستان تقلبی بودن مدل‌های پوشاک چه می‌شود و آیا برندها همه باهم متحد شده و تبدیل به یک واحد بزرگتر می‌شوند؟
تا به اینجا سوال‌ها بیشتر از جواب‌ها هستند، اما واضح است که ما در آستانه ظهور یک صنعت بدیع و هیجان‌انگیز هستیم که همه مردم به آن علاقه دارند.
منبع: گذارنیوز از cointelegraph
