حسگرهای هوش مصنوعی و اینترنت اشیا، مردم و ماشین‌ها را بیش از هر زمان دیگری به هم نزدیک کرده است. با این‌حال، سازمان‌ها باید یاد بگیرند که چگونه اخلاق را در حین توسعه فن‌آوری به کار ببرند.
بزرگترین چالش این روزهای فن‌آوری، مسائل فنی نیست، بلکه مسائل انسانی است. انسان‌ها، برداشت‌های خود و سوءاستفاده را به دستگاه‌ها نیز دیکته کرده، حاکمیت را تعریف می‌کنند و به تعیین ارزش‌ها می‌پردازند. سه موضوع مهم انسانی در این حوزه، احراز هویت مبتنی بر زیست‌سنجی ، حریم خصوصی و مالکیت است.
متخصصان فن‌آوری اطلاعات، می‌توانند ارزیابی خود از تأثیر فن‌آوری بر جامعه را، همراه با سه موضوع دیگر، از جمله، رابط‌های جدید ، اخلاق فن‌آوری و رشد ماشین‌آلات شبه انسانی گسترش دهند.
دانلود و مشاهده عناوین ماهنامه ” اقتصاد دیجیتال” شماره ۱۲، شهریورماه ۱۴۰۰
اصول اخلاقی نرم افزار، نیازهای روز و الزامات کسب و کار
وجود موارد بی‌شمار دستکاری انبوه و اخبار جعلی، تهدیدهای سایبری و نقض حریم خصوصی، مسئله خودکارسازی انبوه کلان داده‌ها و ماشین‌آلات، نیازمند تعیین صلاحیت جدیدی در حوزه کسب و کار است که شامل یک رویکرد بنیادی و رسمی برای اخلاق فن‌آوری می‌شود. توسعه دستگاه‌های مبتنی بر اینترنت اشیاء و هوش مصنوعی این نگرانی را ایجاد می‌کند که آیا لازم است که ماشین‌ها نیز مشابه انسان به روش‌های اخلاقی عمل کنند یا نه.
حسگرهای اینترنت اشیاء و فن‌آوری شبکه، تعریف دیجیتال را از تلفن‌های همراه ساده و رایانه‌ها، به ماشین‌ها، زیرساخت‌ها، موبایل و هوش مصنوعی که به صورت دیجیتالی در تعامل با افراد است، گسترش می‌دهد. متخصصان فن‌آوری اطلاعات نه تنها جریان داده‌ها را روی اشیاء بارگزاری می‌کنند، بلکه رابط کاربری جمع‌آوری داده‌ها را نیز به کلی دچار تغییر می‌کنند.
هوش مصنوعی و اینترنت اشیاء در بحث اخلاق نرم افزار پیشگام هستند. مردم به حفظ حریم خصوصی اهمیت می‌دهند. تا چند سال دیگر، خانه، اتومبیل و دیگران، تنها، “به یک سرویس”، تبدیل خواهند شد و “هویت دیجیتالی “، تنها دارایی در این زمینه است که به افراد تعلق خواهد یافت.
بنابراین، فقط به همین دلیل، می‌توان انتظار داشت، افراد تا حد زیادی از حقوق حریم خصوصی خود، مراقبت کنند. شرکت‌ها برای جلوگیری از هرگونه خطری از قبیل لو رفتن یا آسیب به اطلاعات حریم خصوصی مصرف‌کننده، باید به مشتریان خود به درستی نحوه کار در این محیط جدید را آموزش دهند، تا اطمینان حاصل کنند که پذیرش این شرایط، به جای یک نقطه‌ضعف به یک مزیت رقابتی تبدیل شود.
جهت مشاهده و دانلود ماهنامه ” اقتصاد دیجیتال” اینجا کلیک نمایید.
مؤلفه‌های اخلاق نرم افزار
اخلاق نرم‌افزار، به گفتمان جامعه نفوذ کرده است و بسیاری از شرکت‌ها برای سازماندهی این مورد، در تلاش هستند. تصور کنید، اگر رباتیک و عاملان مجازی، قدرت زیادی را در اختیار افراد قرار دهند، اما این قدرت به شیوه‌ای در اختیار مردم قرار بگیرد که از لحاظ اجتماعی، عاطفی و شغلی به این ابزارها وابسته باشند، چه اتفاقی خواهد افتاد؟هنگامیکه هوش مصنوعی، در تصمیم‌گیری شرکت‌ها و تعیین نوع محصولات پیشنهادی به مشتریان، مداخله می‌کند و یاد می‌گیرد که انسان‌ها در شرایط متفاوت چه واکنشی نشان می‌دهند، چگونه کار می‌کنند و به چه طریق، به تولید محصول می‌پردازند، مسلماً روابط انسان با ماشین آلات تغییر خواهد کرد.
امروزه، ابزارهای مبتنی بر اینترنت اشیاء و هوش مصنوعی، نه تنها در پرداختن به مسائل حریم خصوصی، بلکه به همان اندازه در بررسی تأثیرات ناشی از پیامدهای بازار، سلامت اجتماعی و میزان عملکرد نیز، بیش از پیش نقشی حیاتی را ایفا می‌کنند.
بهترین روش پیاده‌سازی و اجرای اینترنت اشیاء و هوش مصنوعی
بهترین حالت پیاده‌سازی، زمانی است که هوش مصنوعی و اینترنت اشیاء به صورت ادغام‌شده استفاده شوند. این حالت، در هر نوع شغلی، چه بزرگ و چه کوچک قابل اجرا است.
۱. ایجاد زیرساخت مرکزی و نقش‌های کلیدی برای استفاده مسئولانه از این ابزارها. آمادگی اخلاقی پیرامون هوش مصنوعی و اینترنت اشیاء، با پرورش اخلاق در فرهنگ شرکت، شروع می‌شود. سپس خطرات و مسائل قانونی موجود در این حوزه شناسایی شده و به مردم این امکان را می‌دهد که از این ابزارها به درستی استفاده کرده و نگرانی‌های خود در خصوص کار با آنها را به شیوه‌ای شفاف نشان دهند، حتی اگر این موارد، برخلاف فشارهای شرکتی در خصوص نوع ساخت یا روش کار این دستگاه‌ها باشد.
۲. اولویت‌بندی معیارها با دقت بیشتر. این امر به‌ویژه در مورد سلامت کاربران صادق است. مسلماً سود در هر کسب‌و‌کاری اهمیت بالایی دارد، اما در اکو سیستم‌های دیجیتال، این تنها معیار برای موفقیت نیست. سازمان‌ها باید قادر به تعریف و تطبیق معیارهای جامع امنیت ، سلامت کاربر و جامعه، ایمنی ، پیشرفت ، مسئولیت‌های امانتداری ، و اهداف بهره‌وری باشند.
۳. بیان و ارزیابی رابط‌های تجاری جدید. کسب‌وکارها، باید تأثیر استفاده از انسان، به‌عنوان رابط را در ارتباط با ماشین‌ها و وسایل در نظر بگیرند. این موارد تنها شامل اثرات جمع‌آوری داده یا درآمدزایی نیست، بلکه شامل نحوه استخراج داده، حریم خصوصی و جامعه نیز می‌شود. در مورد داده‌های زیستی و سلامت، بیشتر از سایر موارد، بر روی رضایت آگاهانه تأکید می‌شود.
موارد قابل‌توجه برای افزایش امنیت دستگاه‌های اینترنت اشیاء و هوش مصنوعی
۱. رویکرد سطح پایین/ برای امنیت بیشتر دستگاه‌های اینترنت اشیاء و هوش مصنوعی، سازمان‌ها باید با کوچکترین اجزاء شروع کنند. اکثر دستگاه‌های هوش مصنوعی و اینترنت اشیاء، بسیار کوچک هستند، و عمدتاً کدهای آنها به زبان‌های رایج سی یا سی شارپ، نوشته می‌شود. گرچه این زبان‌ها کارآمد هستند، اما سطح امنیتی پایینی نیز دارند.یکی از بهترین نوع دفاع در مقابله با تهدیدهای امنیتی، آزمایش و تست مجدد دستگاه‌ها است. در بازار، ابزارهای بی‌شماری برای آزمایش دستگاه‌های هوش مصنوعی و اینترنت اشیاء، وجود دارد. علاوه براین، مدیران فن‌آوری اطلاعات، می‌توانند از کوکی های پشته برای این‌کار استفاده کنند.
۲. مسئولیت فروشنده در قبال تجهیزات/ شرکت‌ها انواع ارائه‌دهندگان خدمات مختلف را استخدام می‌کنند. دستگاه‌های هوش مصنوعی و اینترنت اشیاء، با راه‌حل‌های مبتنی بر شبکه، که از طریق اینترنت کنترل می‌شود، کار می‌کنند. همین امر می‌تواند این وسایل را در مقابل نفوذ و هک آسیب‌پذیر کند.
بسیاری از کارشناسان، به منظور تأمین تجهیزات موردنیاز در محل کار خود، با فروشندگان دستگاه‌های اینترنت اشیاء و هوش مصنوعی قرارداد می‌بندد. اما سازمان‌ها باید اطمینان حاصل کنند، افرادی که به عنوان مسئول کار با این دستگاه‌ها انتخاب می‌شوند، با نحوه به‌روزرسانی تجهیزات و چرخه عمر آنها، آشنا باشند.
۳. راه اندازی ارتباطات شبکه/ توانایی دستگاه‌های اینترنت اشیاء و هوش مصنوعی، برای شروع کار و راه‌اندازی شبکه، یکی از بزرگترین خطرات در مسئله تأمین امنیت است.
ایجاد اعتماد یک طرفه به این معنی است که دستگاه‌ها هرگز با سیستم‌های داخلی برقرار نمی‌کنند. این امر، توانایی مهاجمان برای نفوذ به سیستم‌های داخلی و ایجاد خرابکاری را محدود می‌سازد. در صورتی‌که امکان دسترسی این دستگاه‌ها به سیستم‌های داخلی وجود داشته باشد، مهاجمان، می‌توانند تا از آنها به عنوان نقطه پرش برای انجام حمله، استفاده کنند.
اگرچه این امر از وقوع حملات جلوگیری نمی‌کند، اما توانایی حرکت جانبی در داخل شبکه‌ها را محدود می‌کند. علاوه براین، شرکت‌ها می‌توانند برای اتصال دستگاه‌های هوش مصنوعی و اینترنت اشیاء، به اجبار تحت پروکسی‌های شبکه قرار گرفته و از میزبان پرش استفاده کنند. شرکت‌ها می‌توانند ترافیک شبکه را قبل از آمدن و رفتن به دستگاه‌های اینترنت اشیاء بررسی کرده و به‌طور مؤثر آنها را ادغام کنند.
این کار، به آنها کمک می‌کند تا میزان بار و ترافیک را تشخیص دهد که این امر، برای دستگاه‌های اینترنت اشیاء و هوش مصنوعی، که برای ارسال یا بازیابی به کار می‌روند، مناسب است.
نتیجه‌گیری
راه‌حل‌های ارائه شده در هوش مصنوعی و اینترنت اشیاء، در دو بخش نوآوری و پیشرفت، گروه‌بندی شده و همچنان در حال تغییر است. بنابراین هرگونه راه‌حل امنیتی به مرور زمان، با تغییر و به‌روزرسانی دستگاه‌ها، می‌تواند با شکست مواجه شود. امنیت پیشرفته شبکه که همه دستگاه‌ها را به هم متصل می‌کند، باید بتواند همه دستگاه‌ها را تحت کنترل خود قرار دهد. بنابراین موارد امنیتی نیز با بروز شدن دستگاه‌ها، باید راه‌های نفوذ جدید را یافته و بر روی نحوه حفظ امنیت، بدون محدود کردن عملکرد دستگاه‌ها، تمرکز کنند تا خطرات حوزه اخلاقی استفاده از دستگاه‌های اینترنت اشیاء، نظیر افشای اطلاعات کاربران یا نفوذ به حریم شخصی توسط مهاجمان، به حداقل برسد.
منبع: پژوهشگاه فضای مجازی،
